Comenius Leergangen verzorgt executives programma’s op academisch niveau op het gebied van Visie & Leiderschap. Comenius nodigt uit tot reflectie op het eigen leiderschap. Creëert ruimte voor verwondering, twijfel en persoonlijke ontwikkeling. Voedt en inspireert met baanbrekende wetenschappelijke inzichten. Daartoe organiseert Comenius in samenwerking met toonaangevende internationale topuniversiteiten en onderzoekscentra leergangen die wortelen in de academische traditie van onderzoek en dialoog.
Op 7 september 2016 gaf ik, in opdracht van Comenius, een masterclass voor 14 directeuren van woningbouw coöperaties over de ontwikkeling van het CHV terrein aan de Noordkade in Veghel. Natuurlijk ging het over masterplannen, programma’s van wensen en begrotingen. Maar vooral ging het over de intermenselijke relaties die in zo’n bouw- en groei proces dé beslissende factor vormen voor succes. En hoe die intermenselijke processen te beïnvloeden zijn. Dus ging het over humor, directheid, openheid, transparantie, macht en het spel van geven en nemen; van bevechten en gunnen.
Augustus 2016 ben ik een extra trotse voorzitter van de Raad van Toezicht van Theatergroep Artemis: “Hoe de grote mensen weggingen en wat er daarna gebeurde” krijgt op Festival Boulevard een enthousiast onthaal en goede recensies! http://artemis.nl/voorstellingen/grotemensen/
Juli 2016 lees ik Robert Dijkgraaf. Mooi. “Kunst is een blikopener. Het opent een andere wereld, waar je achteraf op een vanzelfsprekende manier in bent terecht gekomen. Dat is in het diepste het belang van kunst. Want dat voordeel, die opbrengst, die vloeit naar iedereen en naar alles, door de tijd en over de wereld heen. Het is uiteindelijk met rechten en copyrights moeilijk de opbrengst van de kunsten te beschermen. Net zoals in de wetenschap. Het zet zich af in de haarvaten van de maatschappij. Avant-garde muziek van gisteren is de tune van vandaag. Kleurstellingen die honderd jaar geleden absoluut choquerend waren in de moderne kunst, staan nu op een behang of bankkleed.
Dat is de fundamentele paradox. Hoe kan het nu zijn dat de kunst per definitie veel publiek vraagt, maar zich toch moet afscheiden van dat publiek? Er is een zekere distantie nodig om die rol te kunnen oppakken. Je kunt alleen maar naast, boven of onder de werkelijkheid staan. Die twee werelden, kunst & cultuur en de politiek, zijn verbonden met een navelstreng. Maar wie voedt wie? Daar lopen verschillende stromen, geldstromen en ideeënstromen.”
ROBBERT DIJKGRAAF OVER DE PARADOXEN VAN DE KUNSTEN EN HET KUNSTBELEID 2015